نوشته : رسول صالحی

(نقدی بر عملکرد موسسه مشی فاخر در برگزاری جشنواره سلام)
موسسه مشی فاخر چند وقیست که در عرصه روابط عمومی استان خوزستان فعالیت می کند،جدای از ظرفیت های بالقوه و بالفعل این موسسه و البته توانمندی های آن در حوزه فعالیت های روابط عمومی،ارتباط نزدیک آن با برخی افراد و مجموعه ها باعث شده تا این موسسه را در مسیر انحصاری اجرای برنامه های روابط عمومی قرار دهد؛موضوعی که اگر آسیب شناسی نشود،ممکن است به نقطه آسیب پذیری جدی بدنه اطلاع رسانی استان خوزستان تبدیل شود.
در واقع شرایط و رویدادهای پیش روی مفسر آنست که این موسسه با توجه به سیاستگذاری متولیان و حامیان خود می کوشد تا فعالیت های حوزه روابط عمومی و قضاوت در خصوص اثر بخشی آنها بر اساس معیارهای خود تعریف کند و در این میان حتی حاضر است هزینه تناقض این قضاوت ها با واقعیت های اجتماعی خوزستان را به هر قیمتی که شده پرداخت کند.
افزایش فشارهای ظالمانه اقتصادی بر جمهوری اسلامی ایران و اثر گذاری آن بر توانمندی دستگاه های اجرایی برای حل مشکلات مردم خصوصا در استان خوزستان از یک طرف و از سوی دیگر فشارهای داخلی و خارجی بر دولت تدیبر و امید و ضرورت آرام بخشی به افکار عمومی و جلب مشارکت مردم و مسئولان برای گذر از این روزهای بحرانی می طلبید تا مجموعه روابط عمومی های استان در مسیر اعتماد سازی و نه تبلیغات،حرکت کرده و بی آنکه بخواهند پرچم خود را بالا ببرند،رضایتمندی مردم را بر رضایت و خشنودی معیارگذاران مشی فاخر ترجیح می دادند.
اما آیا معیارهای این موسسه با تحولات موجود و میزان رضایتمندی افکار عمومی تناسب و سازگاری دارد؟
اگر بخواهیم فقط به یک مصداق اشاره کنیم با بگوییم که موسسه مشی فاخر چشمان خود را بر نقاط ضعفی که برخی برگزیدگانش در جشنواره اخیر داشت،بست؛نقاط ضعفی که در اوج انفعال و تبلیغات افراطی برخی روابط عمومی های برگزیده،استاندار سختکوش و پرتلاش استانمان را در معرض انواع هجمه ها و انتقادهای غیرمنصفانه قرار داد،حال آنکه تلاش های بی وقفه دکتر شریعتی برای خروج استان از بحران های اخیر بر کسی پوشیده نبوده و نیست و نخواهد بود.
بنابر این آیا قضاوت ها درباره روند اطلاع رسانی روابط عمومی ها خصوصا روابط عمومی های برگزیده مبتنی بر جلب اعتماد مردم است؟
آیا مردم درباره ما روابط عمومی ها آنگونه قضاوت می کنند که داوران جشنواره های روابط عمومی خصوصا جشنواره سلام،قضاوت می کنند؟
آیا می توان تدوان چنین رویکردی و حتی اثربخشی آن را در معرض نظر سنجی مردم استانمان قرار داد؟
متاسفانه باید گفت: حتی اگر بپذیریم که برنامه ریزان پایتخت نشین و حامیان استانی موسسه مشی فاخر هدفی مقدس را برای رشد فعالیت های روابط عمومی در خوزستان دنبال می کنند اما قطعا مشی ومرامی را که در پیش گرفته اند منجر به از دست دادن بیش از پیش سرمایه اجتماعی دستگاه های اجرایی یعنی ((اعتماد عمومی)) خواهد شد و نه تنها به دولت و نظام کمکی نخواهد کرد بلکه آنها را در معرض بیشتر نقد افکار عمومی قرار خواهد داد؛نقدی که از دل انواع ابهامات و پرسش ها بیرون خواهد آمد و روابط عمومی ها را به راستی آزمایی اجتماعی <<آنچه را که برای آن مورد تقدیر قرار گرفتند>> فرا می خواند.
در پایان ضمن احترام به معدود روابط عمومی های برگزیده ای که انصافا با وجود انواع محدودیت ها به رسالت واقعی خود عمل می کنند باید به فعالان گرامی موسسه مشی فاخر گفت که جشنواره سلام و یا یا هر جشنواره دیگری که خود را از نقد افکار عمومی و معیارهای رضایتمندی مردم دور نگه دارد،محکوم به شکست است.
لذا باید برای این مشی فراموش شده فکری کرد؛چرا که نمی توان پذیرفت:داوران راضی اما مردم ناراضی.