نوشته: حسن نسیمی

برای سعید عزیز

در نهایت ناباوری، ناگزیر باید باورمان شود که او دیگر نیست، دیگر نمی آید.

انگار این رسم روزهای دنیای مجازی ما گشته دنیایی سراسر حقیقت .حقیقتی تلخ و شوم….

در این روزهای نحس بیقراری و سراسر اضطراب و دلهره، هر صبح باید با نگرانی پیام های تلفن همراه را چک کنیم. شاید گوشه ای از شهر باز هم داس نحس مرگ عزیز دیگری را پرپر کرده است.

و این بار نوبت عزیز دیگری بود بنام سعید.

سعید توفیقی خواه جوانمردی تربیت یافته صحنه نمایش و تئاتر.
هنرمندی از نسل سینه سوختگان و دغدغه مندان.
استاد حقوق دانشگاه، نویسنده قهار، بازیگر و کارگردان تئاتر و معلم اخلاق .

غم پر کشیدن سعید عزیز بعد از رفتن مراد دل هایمان استاد عبدالرضا حیاتی بر غم های این چند صباح گذشته ی دلمان افزود. انگار بی تاب دیدار بود و چقدر زود به وصال یار رسید و ما میدانیم چقدر حرف های ناگفته برای هم دارند.

سعید عزیز از تو، جز مهربانی و رویی همواره گشاده به یاد نداریم. بی تاب لبخندهای زیبایت هستیم.

روحت شاد و یادت گرامی رفیق همیشگی.
رسیدی بهشت سلام ما را به استاد برسان.