به نظر می‌رسد باید نگاه دولت و جامعه به امر پژوهش و مراکز دانشگاهی تغییر کند و حکومت و دولت، صنعت پژوهش را نه­ تنها امری هزینه‌بر و فاقد اولویت تلقی نکنند، بلکه پژوهش را به­ عنوان ارزش و امر ضروری تلقی نمایند.

امروز کمتر کسی است که چالش‌های عمده کشور از قبیل تورم، بیکاری، رکود، معضل محیط زیست، ناکارآمدی نظام بانکی و … را نداند.

 بی‌شک عدم توجه جدی و سریع به این چالش‌ها موجب می‌شود که این چالش‌ها رفته رفته به بحران تبدیل شده، اقتصاد کشور را به سمت نابودی سوق دهد. سؤال این است که مشکل کجا است و چرا بسیاری از سیاست‌های اتخاذ شده توسط دولت به نتیجه مطلوب نمی‌رسد؟

 در کنار علل بسیاری که برای این مساله می‌توان برشمرد، یکی از مهم‌ترین مشکلات، عدم استفاده از ظرفیت دانشگاه در تدوین سیاست‌ها و راهبردها است. عدم استفاده از ظرفیت مراکز علمی و پژوهشی موجب تدوین سیاست‌هایی شده است که با مبانی علمی سازگار نبوده و در آن واقعیت‌های جامعه دیده نشده است.

 بنابراین معمولاً شاهد هدر رفت منابع و بازده محدود این سیاست‌ها هستیم. به نظر می‌رسد باید نگاه دولت و جامعه به امر پژوهش و مراکز دانشگاهی تغییر کند، و حکومت، دولت و صنعت پژوهش را نه­تنها امری هزینه‌بر و فاقد اولویت تلقی نکنند، بلکه پژوهش را به­عنوان ارزش و امر ضروری تلقی نمایند.

تنها در این حالت است که امکان کاوش و پژوهش در مسایل اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، و فرهنگی مورد ابتلای کشور به­صورت علمی فراهم می­شود. اگر این دیدگاه و توجه اصلاح شود، می­توان امیدوار بود که سیاست‌ها علمی، و راهبردها و راهکارها عملی طراحی شود.

البته شرط لازم این تحول، اعتقاد و اعتماد به علم و تخصص است که متاسفافه نه تنها این امر نهادینه نیست، بلکه مورد غفلت جدی است. چاره اصلی این است که در دانشگاه که منشاء علم و تخصص، و محل تربیت متخصصان است، این باور ملکه ذهن شود که تخصص شرط لازم و بی­بدیل در همه سطوح تصمیم­سازی، تصمیم­گیری و اجرایی است و خود عامل و متعهد به این امر باشد.

اگر چنین شود، وظیفه اصلی دانشگاه مطالبه­ گری و دفاع جدی از این باور است که پژوهش و تخصص شرط لازم و تنها راه نجات صنعت، استان، جامعه ‌و کشور است.

 این باور و مطالبه مستلزم این است که تخصص و متخصص، و پژوهش و پژوهشگر اصل باشد. یکی از نشانه­ های این باور و عمل به این رویکرد تحقق ارتباط منطقی و واقعی صنعت و دانشگاه است.

هفته پژوهش فرصت مغتنمی است که توجه واقعی صنعت، جامعه، استان و دولت به امر پژوهش و تخصص جلب ‌شود و بستری فراهم ‌گردد تا پژوهش رشد کند و تخصص جدی گرفته شود تا راه حل مشکلات کشور هموار شود.