بگذارید همین اول کار تکلیف را با واژه ابله شرح دهم.ابله در این نوشتار به کسی خطاب می شود که یا نمی داند و یا اینکه خیال می کند خیلی چیزها را می داند و علامه دهر است اما در واقع هیچ نمی داند.پس واژه را آنچنان سخت و پیچیده و خدایی ناکرده بی ادبانه سوء برداشت نکنید.ابله هر کسی یا گروهی می تواند باشد که امورات مردم را به دست گرفته اما به هزاران دلیل غیر موجه و بدلیل ندانستن و نداشتن توان و تخصص با اتلاف منابع و سرمایه مردم به آنها و یا شهر و استان و حتی کشور خود جفا می کند.این فرد از یک نماینده شورا تا نماینده مجلس یا مسئول استانی و دولتی و…. می تواند باشد.

     حال بگذارید برویم سر موضوع خودمان ،کافی است این روزها به درد دلهای مردم کوچه و خیابانمان گوش دهیم. از زمین و زمان گله دارند.همه متفق القول بر این تاکید دارند که حقوق شهروندی آنان رعایت نمی شود و به گونه ای که در شان و شخصیت آنان است با آنان رفتار نمی شود.منظور بنده شهر خودمان اهواز است.البته این گلایه های سمت و سوهای مختلفی دارد.بعضی از خورده گیری ها به خود مردم بر می گردد.مواقعی که در رانندگی کردن به حقوق هم احترام نمی گذاریم و دیگر عامل خارجی مقصر نیست و این خودمان هستیم که بر خودمان جفا می کنیم که قطعاً این رفتارها ابلهانه است.بگذارید به گونه دیگر به موضوع نگاه کنیم،اگر امروز از آسمان خاک و گرد و غبار بر سرمان می ریزد و در این مصیبت چندین ساله که به هزاران دلیل شروع شده و دوام یافته و این روزها هم به طبع آن آب و برق و تلفن شهر قطع می شود درست است که عوامل جوی بازیگران اصلی این صحنه جرم هستند اما بی تدبیری و بی مسئولیتی تعدادی از مدیران چه در استان و کشور مشهود و هویدا است.چرا که این پدیده سال هاست در حال وقوع است و طی این سالها متاسفانه کارهای اصولی و ریشه ای انجام نشده است و بیشتر در حد شعار باقی مانده اند،موضوعی مانند نبود ژنراتور برق در تصفیه خانه های شهر اهواز که دیگر جز ملزومات است و قطعا یک بی تدبیری محض است.حال بیایید موضوع را از زاویه دید و عمل مردمی مردم  بنگریم که بیشتر هدف ما هم همین نگاه و دید مردمی است نه ارائه ضعف های اجرایی که زیادند ، لذا مشاهده می گردد که مردم دچار یاس و ناامیدی شده اند.و این یاس و نا امیدی به امور شهری و شهروندی خود مصیبت عظمایی است که رفع این سوء نگاه و برداشت زمان بسیار خواهد برد و اصلاً طاقت فرسا است.در چنین حالتی است که مردم اعتماد و امید خود را به اصلاح امور از دست می دهند.اثرات مهیب تر آن در نیامدن پای صندوق های رای مانند مجلس و شورای اسلامی و شوراها و… قابل مشاهده است.این نیامدن یعنی ناامیدی و بی تفاوتی و نارضایتی در برابر امور جاری و معیشتی و اقتصادی و اجتماعی که بنظرم سم مهلکی برای تسلیل و ادامه بر این چرخه باطل است.اگر نیامدن مردم و روشنفکران یعنی کسانی که موتور محرک تولید فکر و اندیشه و روشنگری در میان مردم هستند(روشنفکر از هر قشر و طبقه ای می تواند باشد و این روشنفکر است که با داشتن افق های دید فراخ و آینده نگر می تواند به مردم روشنگری نماید تا راه توسعه و سعادت را بیابند و دهها توصیف دیگر دارد که از حوصله این نوشتار خارج است) در پای صندوق های رای اتفاق افتد آن وقت است که راه بر کسانی هموار می شود که ممکن است توانایی و بصیرت و تخصص و اخلاق حسنه و خدایی ناکرده افراد منفعت طلب باشند و شرایط و وجاهت لازم برای قرار گیری بر مستند های تصمیم گیری و تصمیم سازی را نداشته باشند(گرچه افراد باید طبق قانون از حداقل شرایط لازم برخوردار باشند اما بحث ما انتخاب اصلح و بهرین ها است کسانی که می توانند موتور محرک توسعه و آبادانی و توسعه همه جانبه جامعه باشند) و یا اینکه افراد ضعیف بر این مسند ها قرار گیرند.پس دوسویه مردم و روشنفکران هر دو مقصر خواهند بود اگر شرایطی رقم بخورد که افراد ابله یا همان کسانی که فکر می کنند که می دانند اما نمی دانند بر مسندهای مهم قرار می گیرند.

روی سخن ما این است که چرا به تعبیر خودمان گاهی ابلهان فرصت جولان دارند و به خود اجازه می دهند علیرغم اینکه می دانند توان تصمیم گیری و تصمیم سازی و انجام امور را ندارند وارد عرصه های انتخابات یا دیگر امور شوند.جواب این است که این افراد از خلا میان یاس و نامیدی و بی تفاوتی مردم و روشنفکران استفاده کرده و خود را به جامعه عرضه می کنند.یا اینکه در فرآیندی جعلی اصلا خود را روشنفکر و منجی مردم و جامعه معرفی می کنند و البته با ابزار دنیای جدید خود را در قالب یک هویت جعلی معرفی  می نمایند.در دنیای اسمارت فون های امروزی و انواع شبکه های اجتماعی می توانید جولان این افراد را با گذاشتن عکس های تبلیغی و مطالبی که اکثراً کپی و پیست و جعلی و در واقع دزدی مطلب هیتند خود را معرفی می نمایند.اما اگر در یک جلسه حضوری و عمومی و پرسش و پاسش آنها را خفت گیر نمایید و چند سوال ساده مطرح کنید متوجه می شوید که چیزی برای ابراز ندارند و ماهیت پوچ و تهی آنان هویدا می گردد و اتفاقاً تعداد زیادی از این افراد از جامعه و مردم و محیط های علمی و کارشناسی فراری هستند، چون نه اعتماد به نفسی دارند و نه چیزی برای عرضه دارند که از هویت ساختگی خود دفاع نمایند و تنها اتفاقی که برای آنان می افتد رسوایی است.

    نگارنده راه مقابله با ابهان را که طمع به تصاحب بسیاری از مراکز تصمیم گیری و تصمیم سازی گرده اند را بینایی و بصارت مردم و ادای به تکلیف در روشنفکران حقیقی می داند. باید از دنیای مجازی و صرفاً شعاری خارج شوند. افراد مدعی را به میدان واقعی فراخوانند و در این میادین واقعی آنها را محک زنند و نقد نمایند تا عیار آنها هویدا گردد.چون روشنفکران نماها فقط در دنیای مجازی و محیط عوام زده و پوپولیستی است که فرصت جولان دارند و دستشان برای غوغا نمایی باز است. در واقع در پشت پرده این مدعیان گاهی فرزند و خواهر و برادر یا فامیل های سببی و نسبی با صنعت کپی و پیست در حال انتشار مطالب بنام آنها هستند و حقیقتی بنام روشنفکر و منجی و… وجود ندارد. این افراد جعلی از مواجهه با افراد با سواد و بصیر و کارشناس و روزنامه نگاران و روشنفکران حقیقی و… ترس دارند.پس یادتان باشد که روشنفکران جعلی این روزها بیشترین زورشان را بر دنیای مجازی  و محیط های عوام زده و محافل فرصت طلب و قوم گرا و ….گذاشته اند.پس راه مقابله با عوام زدگی تقویت روشنفکری حقیقی است و در همین روشنگری های حقیقی است که افراد جعلی ضعیف می شوند  و موضوعیت خود را از دست می دهند.روشنفکران حقیقی شاید نتوانند در دنیای مجازی حرفشان را به گوش مردم برسانند که البته هم نمی توانند،وقتی که فلان فرد روزانه توسط عوامل خود صدها مطلب تبلیغی و غیر واقعی با ذکر انواع القاب و عناوین می فرستد در این سیل خروشان مطالب کدامین شهروند امکان خواندن مطالب روشنگرایانه روشنفکران را دارد و به همین دلیل است که صدای آنان به گوش مردم نمی رسد.لذا باید فکری کرد و مردم هم تلاش نمایند راههای ارتباطی خود را با روشنفکران و روشنگران حقیقی بیابند تا خدایی ناکرده در گرداب مطالب جعلی گرفتار نشوند که نوع عرضه روشنفکران و یافتن مردم موضوع بسیار مهم و اساسی است.

    دوستان عزیز و فرهیخته و کسانی که نگران شهر و استان خود هستند باید دوباره و با جد دست به دامن روشنفکران مردمی شوند تا این افراد بیایند و میدان داری کنند و فرصت طلبان را به عقب برانند، مجدد تاکید می کنم کار سختی است اما بهترین راه برای رسیدن به روش صحیح انتخاب کردن و نظارت کردن و تعالی و پیشرفت جامعه در حال حاضر همین است.و اگر بخواهید فقط در زمین مجازی که روشنفکران جعلی ساخته اند بازی کنید  قطعا بازی را باخته اید و یادتان باشد که همین دنیای بی خردی حقیقی و مجازی است که به افراد غیر لایق و ناکارآمد و نادان و ابله اعتماد به نفس کاذب داده است.در پایان کلام شعر زیر را تقدیم می کنم:

ز پیدایی هویدا در هویداست

ز پنهانی نهان اندر نهان است