یادداشتی از: حسن نسیمی 

تماس کوتاه بود و مختصر اما سنگین و پرد درد..
_: سلام‌حسن. الهه منگری پرکشید….

همیشه توی پیام ها من رو بابا کوچیکه خطاب می‌کرد. من هم دختر گلم خطابش میکردم با یه استیکر گل.نزدیک چهارسال از اعضای اصلی تیم من در روابط عمومی اداره کل بود و البته همزمان‌ مسئول روابط عمومی اداره تعاون کار و رفاه اجتماعی شهرستان شوش هم بود. فضای مجازی اداره کل دستش بود. مثل دخترم‌ دوستش داشتم. فوق العاده مهربان، قابل اعتماد و متعصب به کار. همیشه دارای ایده و خلاقیت، پرشور بود و با نشاط. جنب و جوش عجیبی داشت. کافی بود یه کار از او بخواهی تا تمام هم و غم خودش را بیاورد پای کار و البته همیشه نتیجه مشخص بود. درخشان…

دو شب پیش باهاش تماس گرفتم حالشو بپرسم. روی تخت بیمارستان بود.با ذوق کودکانه ای گفت: از فرصت  استفاده کردم توی کانال ها مخاطب جذب کردم.

حالا اون بین ما نیست. الهه پرکشید و داغی به وسعت مهربانی اش بر دل ما گذاشت و من ماندم انبوه پیام ها که لابلای گلستانی از گل های مجازی برایم به یادگار مانده اند.
تسلیت به خانواده داغدار منگری، تسلیت به همسر محترم آن عزیز سفرکرده، تسلیت به جامعه روابط عمومی و تسلیت به جامعه خبر و رسانه ……

روحش شاد و یادش تا ابد گرامی باد.