سالهاست که کاسه ی چه کنم چه کنم به دست گرفته ایم که با بحران خشکسالی و ریزگرد و تالاب های خشک و درختان بی آب چه کنیم؟  انگار در این استان خدا خوب کرده ی بشر ظلم کرده، قحط الرجال اندیشه و مدیریت است.

تا جایی که من خبر دارم بعد از صدها جلسه و همایش و کنفرانس و اتاق فکرهای کم فکر، دست به دامان خدا شدیم از برای بارش بلکه کمی از فشار رسانه ها و افکار عمومی بر اینهمه بی تدبیری کاسته شود.

خدای عزیز و مهربان هم که سالها بر جلسات پوشالی ما همچون دیگر امورات مان ناظر است وقتی دید که استان و محیط زیست و ماهی ها و خرماها و بلوط هایمان دارند از دست می روند، مهربانی اش را به رخ ما و طبیعت کشاند و به قول رئیس جمهور به ابرها فرمان داد که به خوزستان نگاه کنند و کمی به حال زارش بگریند تا گونه های ساحل کارون کمی خیس شود و ماهی ها به یمن فصل بهار دستمال بازی شان را به رخ کوسه ها بکشند.

آری، دعای مؤمنان و لطف خدا و بارورکردن ابرها توسط سپاه و هل هله کوسه ی بچه ها و… دست به دست هم داد تا بعد از سالها شاهد بارش های پدر دار زمستانی باشیم.

و حالا حکایت، بحران دیگری است. و باز هم جلسه و باز هم همایش و باز هم شورای تامین که با این هجمه ی باران و سیل چه کنیم؟

و من از ملت شریف ایران و مردم خوزستان استدعا دارم که دیگر بار دست به دعا ببرند و به مدیران بحران استان کمک معنوی کنند و از خدا بخواهند که روزی یک ساعت و نیم ببارد آنهم بصورت نم نم که مبادا سدهای خوزستان پر شوند و دریچه ها باز شوند و روستاها و مزارع به زیر آب بروند.

از خدای تبارک و تعالی هم می خواهیم که این فضولی های انسانی و اظهار نظرهای غیر کارشناسی را بر ما ببخشد و این توان را به ما مردم و مسئولین خوزستان بدهد که به دانش مدیریت در بحران ها دست یابیم تا در خشکسالی و باران اینهمه دچار مصیبت نشویم.