نوشته:  نوید قائدی 

بافت و کالبد شهری بیانگر هویت و ماهیت شهرهاست.در شهری که المان ها آمیخته با هنر و شوق زندگی است و نظات شهری رعایت می شود و ترکیب رنگها و معماری و شهرسازی متناسب است و معابر و پیاده رو بر اساس اصول و قاعده شهروند مداری و رعایت حقوق عابرین و راکبین است، شکی نیست که شهروندان دارای آسایش و آرامش بیشتری هستند و احساس امنیت و شخصیت می کنند.

شما به عنوان یه شهروند اهوازی چه احساس و ادراکی از بافت و کالبد شهری اهواز دارید؟آیا کالبد این شهر تاریخی است یا مدرن،آیا اصول معماری و شهرسازی در این شهر رعایت شده یا می شود؟آیا الگوهای توسعه شهری و شهرسازی که معماری مدون یاطرح های مصوب تفضیلی و راهبردی دارد؟دورنمای سیما و منظر شهری آن چگونه خواهد بود، آیا در نهایت روزمرگی و طرح های مقطعی و موردی هستند که آینده این شهر را رقم می زنند یا تیم و ترکیبی از کارشناسان حوزه های مختلف مدیریت شهری با عناصر خلاق شهری و فلسفی و تاریخی و اجتماعی در نهایت آینده ظاهری و باطنی این شهر را رقم خواهند زد.

شکی نیست معابر و پیاده روهای این شهر و ظاهر و سیمای فعلی آن ، ما را با آرامش و آسایش و معنویت سوق نخواهند داد و برعکس موجب تشویش اذهان خواهند بود.این همه بیماری شهری که امروز در سیمای انسانی و کالبدی این شهر بزرگ بی برنامه رسوخ کرده نیازمند عظمی بزرگ و جدی و همه جانبه دارد تا شاید بتوان طی سال ها برای اصلاح آن ها قدم برداشت.

البته برای ترمیم و اصلاح آن ها باید برنامه جامع و مدون داشت و از وجود صاحب نظرات کاردان و کارشناس و خبره در تمامی علوم مرتبط بهره برد، مگر انجام کارهای کالبدی و انسانی مقطعی دردی را دوا نخواهد کرد و این شهر بی روح را به حال خود رها می کند که هر روز مردم آن با هم و محیط های شهری غریبه تر و مشوش تر می شوند.

مردم زمانی این شهر را خانه خود خواهند دانست که به آن احساس تعلق خاطر داشته باشند و آن را برای خود و مال خود بدانند در آن احساس امنیت و آسایش و آرامش نمایند.