پیش از این ها هم خبرهای از مخالف خوانی های آخوندی و زاویه داشتن وی با روحانی رسیده بود اما وزیر مستعفی هیچ وقت تا آنجا پیش نرفته بود که حمایت اصلاح طلبان از روحانی را به شرط بندی روی اسبی تشبیه کند که دیگری او را برده است.

مدت ها بود وزیران مستعفی علیه رئیس سابق خود حرف نمی زدند. از همان زمان که آن مرد رفت و حسن روحانی جایش را گرفت. وزرای روحانی تا کنون علیه او لب به سخن نگشوده بودند. حتی وقتی که از قطار کابینه پیاده شدند هم در باب اختلاف نظرهای خود با رئیس جمهور سخن نگفتند. عباس آخوندی اما این سنت را شکست. او در مصاحبه اخیر خود با روزنامه شرق به گله گذاری از دولت و سیاست هایش پرداخته است.

 آخوندی در این مصاحبه سعی کرده که پای افراد تاثیرگذار بر نظرات روحانی را به میان نکشد اما از اختلاف عقیده های اساسی خود با روحانی گفته است، به خصوص در مورد ماندن در برجام و تعیین نرخ دستوری ارز. وزیر سابق راه و شهرسازی تا آنجا پیش رفته که بگوید در سال ۹۴ به جریان سیاسی متبوع خود یعنی اصلاح طلبان هشدار داده است که ادامه مسیر با روحانی عاقبت خوشی ندارد و به موفقیت ختم نمی شود. وی در ادامه از ضرورت نداشتن دو دوره ای شدن همه دولت ها می گوید و خاطر نشان می کند که اصلاح طلبان روی اسبی سرمایه گذاری کرده اند که دیگری او را برده است. سخن گفتن از اختلاف دیدگاه ها و هشدارهایی که به وقتش داده شده اما جدی نگرفته شده؛ مسائل قابل تاملی است. قابل تامل است زیرا او در همین مصاحبه به اصلاح طلبان توصیه کرده که فعالیت های انتخاباتی خود را آغاز کنند و با این کد می توان دریافت که خودش نیز همین امر را در دستور قرار داده است.

مصاحبه اخیر آخوندی دو کد قابل توجه دیگر نیز دارد. نخست اینکه او اگرچه به زبان ، شروع فعالیت های انتخاباتی را با بد و بیراه گفتن به دولت متفاوت می داند اما فاصله گرفتن از دولت را در دستور کار قرار داده است. این فاصله گرفتن از دولت به او کمک می کند تا حساب خود را از روحانی و دیگر همکارانش جدا کرده و خود را فشار افکار عمومی نجات دهد. از سوی دیگر این فرصت را می یابد که با افشاگری در مورد توصیه های پیش از این خود، در قامت یک منتقد وضع موجود ظاهر شود. روشن است که همین انتقاد کردن ها در موسوم انتخابات به کار آقایان می آید.

نکته بعد اینکه عباس آخوندی در مصاحبه اخیر خود تاکید کرده است که شخصا به انتخابات ۱۴۰۰ فکر نمی کند اما چیزی در مورد انتخابات مجلس نگفته است.

حضور آخوندی در فهرست اصلاح طلبان تهران کاملا محتمل است زیرا او امتیازات کافی را برای کسب این موقعیت دارد. در واقع او یکی از ژنرال های اصلاح طلبان است.همزمان مورد حمایت سیاست مدار  بانفوذی مثل ناطق نوری است. سابقه وزرات دارد و با یک استعفای جنجالی از دولت جدا و تبدیل به یک منتقد شده است. همه این ها سبب می شود که آخوندی به فکر کرسی سبز بهارستان باشد و تا اینجای کار مانعی سر راه ندارد.

نکته اینجا است که آخوندی بلندپروازتر از آن است که به یک کرسی ساده رضایت دهد و ورود او به انتخابات مجلس معنایی غیر از تلاش برای کسب کرسی ریاست ندارد. آرزویی که به نظر خیلی دست یافتنی نمی رسد. هرچه باشد آن سوی کارزار حریفی قدر مثل علی لاریجانی است! به فرض اینکه لاریجانی هم با سودای ریاست جمهوری از صحنه به در رفته باشد، باز هم امیدی به رئیس مجلس شدن آخوندی نیست.

 دلیل این مدعا آن است که او نمی تواند گزینه مورد نظر همه اصلاح طلبان باشند. شاهدش آنکه وقتی حرف از شهردار شدن او بود هم، بزرگان اصلاح طلب و تصمیم گیرندگان اصلی در این جریان از وی حمایت نکردند. افزون بر این فهرست اصلاح طلبان خالی از ژنرال نیست و آخوندی نمی تواند مطمئن باشد که در صدر این فهرست قرار می گیرد. از همین حالا نام هایی مثل محسن هاشمی مطرح شده و روشن است که اگر کار به همین صورت پیش رود، اصلاح طلبان انتخاب سختی در تعیین سرلیست خود و گزینه ریاست خود پیش رو خواهند داشت.

با همه این حرف ها آخوندی تلاش خود را آغاز و در گام اول با دولت و رئیس جمهور مرزبندی کرده است. باید منتظر ماند و دید که در این مخالف خوانی ها تا کجا پیش می رود و این شیوه چقدر به کارش می آید. همچین باید دید که در اردوگاه اصلاح طلبان چند ژنرال دیگر ردیف می شوند و کدام یک موفق به کسب حمایت بزرگان می شوند.