احمد زید آبادی در یادداشتی با عنوان «کاسۀ چه کنم!» در کانال تلگرامی خود نوشت:

کشورهای عرب به رغم برخی لفاظی‌های بی‌محتوا، عملاً  خود را از معرکۀ جنگ اسرائیل و حماس در نوار غزه کنار کشیده‌اند و در انتظار نتیجۀ نهایی آن نشسته‌اند.

در ایران اما بازار دفاع از حماس داغ است بدون آنکه سیاست عملی مشخصی در پشت این دفاع داغ لفظی دیده شود. جمهوری اسلامی امیدوار است که حماس در برابر  فشار حملات اسرائیل تاب بیاورد و یا اسرائیل از اشغال دوبارۀ نوار غزه منصرف شود تا بدین وسیله “محور مقاومت” را طرفِ پیروز نهایی اعلام کند.

با توجه به شرایط موجود، به نظرم هیچکدام از این دو اتفاق، رخ ندهد. جالب اینکه راه هر توصیۀ عملی هم برای مسئولان ایرانی در این زمینه بسته است.

اگر به آنها توصیه شود که مستقیم یا از طریق حزب‌الله لبنان وارد جنگ شوند، پرخاش خواهند کرد که با این توصیه‌ها می‌خواهید توطئۀ صهیونیست‌ها را مبنی بر کشاندن پای ایران به جنگ عملی کنید؟ و اگر توصیه شود که برای کمک به یافتن یک راه‌حل دیپلماتیک نهایی برای مسئلۀ فلسطین وارد مذاکره با طرف‌های غربی شوید تا از آثار مخرب جنگ بر مردم نوار غزه کاسته شود، به تندی پاسخ خواهند داد؛ این که بازی در نقشۀ صهیونیست‌ها و تثبیت اسرائیل در منطقه است!